همسوسازی تداخل فرصت طلب در شبکه های رادیوشناخت گر با ارسال کد فضا-زمان کاربران ثانویه

رشد تقاضا برای دسترسی به طیف فرکانسی، منجر به پیدایش شبکه های رادیوشناخت گر شده است. به طوری که در کنار کاربر اولیه، به کاربران ثانویه اجازه داده می شود که از بخش های بلااستفاده طیف استفاده کنند. با فرض این که کاربر اولیه از تمامی طیف فرکانسی خود استفاده کند، در فضای برداری فضای بلااستفاده خواهد داشت. این ایده اخیراً مورد توجه قرار گرفته است و طرح همسوسازی تداخل در شبکه های رادیوشناخت گر مطرح شد. در این طرح با توجه به محدودیتی که در توان ارسالی وجود دارد کاربر اولیه با استفاده از الگوریتم واترفیلینگ تعدادی از راستاهای فضایی را بدون استفاده رها می کند حال کاربران ثانویه با طراحی پریکدر، علاوه بر اینکه سیگنال خود را در زیرفضای حاصل از بردارهای ویژه بلااستفاده کاربر اولیه جهت دهی می کنند، تداخل ناشی از دیگر کاربران ثانویه را در گیرنده های خود هم سو می کنند. به این ترتیب، فضای بیش تری برای هر کاربر باقی خواهد ماند که در حالت ایده آل برابر با نیمی از کل فضای سیگنال هر کاربر است. در این مقاله به منظور کارایی بهتر کاربران ثانویه، از کدهای فضا-زمان برای ارسال سیگنال کاربران ثانویه بهره گرفته شده است به طوری که با کاهش تعداد آنتن های کاربران ثانویه، میزان تداخل بعد از به کار بستن تکنیک همسوسازی تداخل صفر نمی شود که این تداخل با ساختار الموتی و ایجاد زیرفضای متعامد در حوزه زمان حذف شده است. در این مقاله، دو کاربر ثانویه در باند فرکانسی مشابه به صورت فرصت طلب به ارسال اطلاعات در زیرفضای مجاز می پردازند. هدف طراحی پریکدرهایی است که تداخل هر کاربر ثانویه را حذف کند به طوری که کاربران ثانویه در زیر فضای عمود بر هم به ارسال اطلاعات می پردازند در نتیجه هر کاربر در زیر فضای متعامد اطلاعات را دریافت و بدون تداخل ناشی از کاربر ثانویه دیگر آشکارسازی می کند.